Lichaamsontkenning

Mijn werk ontstaat vaak uit het verlangen mezelf te ontwikkelen; als persoon, als kunstenaar en als docent. Mijn beeldend proces is in de afgelopen periode gekenmerkt door middel van het gebruiken van uiteenlopende technieken afstand te creëren tussen mij en mijn onderwerp: het waarnemen van mijn eigen lichaam. Dit thema is het uitgangspunt van mijn werk in de eindexpositie.

Het uitganspunt van het werk is het verlangen het eigen lichaam te durven observeren. Ik ben namelijk als kind gediagnosticeerd met een vorm van BDD (Body Dysmorphic Disorder), om specifieker te zijn: lichaamsontkenning. Twijfel en onzekerheid zorgden bij mij voor het verwaarlozen, ontvluchten en tot slot ontkennen van mijn lichaam. Door het hebben van overgewicht en het gevoel van anders zijn had ik de behoefte te vergeten dat er een lichaam is. Mijn beeldend werk is voor mij een manier om steeds een stap dichter bij mijn eigen lichaam te komen.

Mijn werk ontstaat vaak uit het verlangen mezelf te ontwikkelen; als persoon, als kunstenaar en als docent. Mijn beeldend proces is in de afgelopen periode gekenmerkt door middel van het gebruiken van uiteenlopende technieken afstand te creëren tussen mij en mijn onderwerp: het waarnemen van mijn eigen lichaam. Dit thema is het uitgangspunt van mijn werk in de eindexpositie.

Het uitganspunt van het werk is het verlangen het eigen lichaam te durven observeren. Ik ben namelijk als kind gediagnosticeerd met een vorm van BDD (Body Dysmorphic Disorder), om specifieker te zijn: lichaamsontkenning. Twijfel en onzekerheid zorgden bij mij voor het verwaarlozen, ontvluchten en tot slot ontkennen van mijn lichaam. Door het hebben van overgewicht en het gevoel van anders zijn had ik de behoefte te vergeten dat er een lichaam is. Mijn beeldend werk is voor mij een manier om steeds een stap dichter bij mijn eigen lichaam te komen.

Voor de tentoonstelling klik op de afbeelding hier onder:

Voor maakproces klik op de afbeelding hier onder:

Een belangrijk startpunt van dit proces was werken met grafiek. De bewerkelijkheid van dit medium creëert de mogelijkheid om op een fysieke manier bezig te zijn met de representatie van mijn lichaam. Het 'zware' werk leidde mij af van de confrontatie die ik aan ben gegaan met mijn lichaam en gaf mij zo de mogelijkheid om mijn emotionele bagage te relativeren. In het verloop van dit proces ben ik gaan graveren met hete messen en soldeerbouten op piepschuim platen waardoor ik op een directe en expressieve manier in mijn maakproces op kon gaan.

Daarnaast is het inlijsten van mijn werk een belangrijk proces. Door de werken te voorzien van een venster gaan ze verder van me af staan, waardoor ik genoeg emotionele afstand creëerd om er objectief over te praten.

Om deze uiteenzetting nog een andere dimensie te geven ben ik op zoek gegaan naar een ander medium. Ik begon mijn grafisch werk digitaal verder te bewerken. Dit betekende voor mij niet alleen meer afstand en emotionele rust maar het was ook de mogelijkheid mijn werk in een breder kader te plaatsen. Steeds meer mensen besteden veel tijd achter apparaten, zo is bijna een derde van de jongeren verslaafd aan social media (Gabeler, 2018, p. 8). Ik ben opgegroeid met een computer in de kast en een laptop op schoot. Het fysieke lichaam speelt amper een rol binnen digitale bezigheden. Online heb je zelf in de hand wat je deelt en wat je doet Thomas (2007, p. 6) verwoord dit als het zelfgecreëerde digitale lichaam. Dit digitale lichaam is veelal een positief of zelfs een geïdealiseerd beeld. Het wegcijferen van het eigen fysieke lichaam is in deze digitale wereld daarom alleen maar makkelijker geworden. Het vormen van een fysieke identiteit in een wereld waarin ik continu blootgesteld wordt aan de digitale lichamen van anderen, voelt als een strijd tegen perfectie. Hieruit ontstaat een dualisme dat net zo sterk aanwezig is in mijn werk als in social media.

Mijn digitale werk werkt als een Instagram filter om zo het misnoegen wat ik voel over mijn lichaam, te vervagen in een volledig “ontlichaamde” vorm van een zelfportret. De digitale werken verbeelden zo de ontlichaming van het digitale tijdperk. Deze beelden staan ver af van mijn fysieke lichaam maar genereren bij mij wel acceptatie. Echter ontken ik het fysieke lichaam in mijn werk niet. De ogenschijnlijk vrolijk gekleurde werken dagen mijn innerlijk conflict nog wel in zich, dit wordt pas echt duidelijk wanneer ze naast hun ongefilterde bron staan.

Gabeler, E. (2018, 17 mei). 'ik vind het echt ziek maar stoppen lukt niet". Telegraaf, p. 8.

Thomas, A. (2007). Youth Online: Identity and Literacy in the Digital Age (Herz. ed.), p. 6. Geraadpleegd van https://books.google.nl/books?hl=nl&lr=&id=000rZfBGyaYC&oi=fnd&pg=PR7&dq=body+ unnecessary+digital+age&ots=h0HIVRsZLM&sig=DSOIAJlD6HO0SxZmgMjbuNyWYDA#v=onepage&q=body&f=false